Dus vanuit de kliniek kregen we vijf puppen mee maar toen begon de uitdaging pas. Hoe zorg je dat je zo’n lijf weer op de rit krijgt dat ongeveer een week heeft stil gelegen en er zoveel ontregeld is?
Zazou was ondertussen goed ziek en toen besloot ook onze jongste poes ineens haar eten te laten staan. Nee toch ook niet de katten, dit trek ik niet. Ik Lucy gemeten, ook zij droeg het virus maar was lang niet zo ziek als de honden. Na een korte check was het minimaal meetbaar en aanwezig bij Nicci en Ziva. Uiteindelijk heb ik alle dieren aan het middel gezet tegen het virus en wat extra ondersteuning van lever, nieren en immuunsysteem. Want ook al braakte de puppen niet meer, het virus was nog niet compleet uit het lijf. Daarnaast hebben alle puppen ook wat extra ondersteuning voor de alvleesklier gekregen om de eiwit vertering wat te helpen om op die manier de darmen wat te ontzien. Op donderdag besloot Naru me ineens weer te laten schrikken. Hij was al wat rustiger die dag en had ineens flinke koorts. Ik had al eerder gemeten dat de pups acupunctuur nodig hadden maar bij Naru was het nodig om zijn immuunsysteem weer aan te zetten om zo verder het virus te kunnen aan pakken. Daarbij gaf Roma aan dat zij en haar broers en zus behoefte hadden aan een trauma middel. “Levensbedreigende situatie” was de omschrijving van haar trauma… ja die was duidelijk. Op vrijdag de 28ekwam mijn collega DA en acupuncturist Vic langs. Zij zou eigenlijk de pups komen titeren maar dat had weinig nut nu. Ook al zouden ze gevaccineerd moeten worden, daar waren ze nu te zwak voor. Elk dier dat behoefte had aan acupunctuur kreeg dat ook. Nou dat was eigenlijk bijna iedereen hier in huis haha. Lucy kwam vanuit buiten en gooide zich voor Vic op de tafel en ging er echt voor liggen, duidelijke zaak dus.
Bij Naru werd het immuunsysteem geactiveerd en daarnaast had hij wat extra middelen nodig om alvleesklier en dunne darm te stimuleren. Na het weekend ging Iluq ineens weer gek doen. Ademhalen gaf een roggelend geluid. Dit had hij alleen in de ochtend en de avond. Wederom checken… een ingekapselde wormen infectie. Kapsel weg halen met een homeomiddel en daarna de Milbemax erin. Dit was ook voor Naru en Roma nodig, Dakari had ook wormen maar die bleken niet ingekapseld te zijn. Ook die wormen waren niet zo gek als je darmflora zo overhoop gehaald is. Gelukkig reageerde Iluq razendsnel op de middelen en toen de wormen uit zijn lijf waren, was ook dit weer over. Zo zie je maar wat wormen kunnen doen. Lastige was dat ze ingekapseld zaten en dan kun je er aan ontworming instoppen wat je wilt maar dan krijg je ze er niet uit. Gelukkig konden we dit dan weer meten en hier op inspringen.
Ademhaling Iluq als gevolg van ingekapselde wormen
De beide dames waren vanaf het moment dat ze uit de kliniek kwamen met behulp van de middelen, stabiel. We moesten de reuen en teven constant gescheiden houden want de dames hadden veel meer energie en gewicht in de strijd te gooien. Vrijdag 4 september werd Roma opgehaald. Die avond, op de dag voor haar vertrek, deed Dakari ineens raar die muts…. Gestoken door een wesp in haar lip. Meteen homeo ingezet en de zwelling zette amper in. Die had er geen last van. De nacht was wel weer onrustiger, Owen kreeg een pseudo-kroep aanval. Uiteraard dat kon er ook wel even bij. Was ook voor ons manneke natuurlijk een intensieve en stressvolle periode en dat leek voldoende te zijn om een aanval te triggeren. Zaterdag de 5evertrok onze kleine dame Dakari. Dat gaf ook wat ruimte want dat constant gescheiden houden was amper te doen.
Roma en Dakari Toen we hoopte wat rust te krijgen en eindelijk weer adem konden halen over Iluq, begon Naru weer. Mijn god, een paar dagen stabiel leek er niet in te zitten. Buikje van Naru bleef ook na de ontworming gezwollen, ontlasten kostte hem heel veel moeite en ook leek hij moeite te hebben met het staan op zijn achterpoten. Toen hij later ook zijn rechter voorpoot omhoog ging houden toen maar weer de hulptroepen ingeschakeld. Cranio-sacraal zat vast. Ook bij Iluq die ineens weer wat dunnere ontlasting kreeg en in de nacht gebraakt had.
Steun zoeken bij Mama Dag erop meteen osteopaat geregeld. Naru zat goed vast. Achterhand/ bekkengebied zat vast waardoor ontlasten inderdaad moeilijk ging. Beide honden hielden ook veel stress, spanning en trauma’s vast in hun lijf.
De roze quartz werd enorm gewaardeerd en vaak opgezocht
Na de osteo kon Naru weer ontlasten maar zijn buik bleef gezwollen. De ontlasting van Iluq werd weer normaal en ook het braken was weg. Omdat Naru ook pijn leek te hebben als je zijn achterpoot wilde aanraken dacht ik dat hij misschien ook iets gebroken had. Ralf en mij viel al op dat het onder de staart opgezet was. Zou hij verstopt zitten omdat hij zo’n dikke buik bleef houden? Zondagavond om 11 uur ’s avonds toch maar weer naar de DA voor een echo en foto. Veel lucht in de darmen en DA dacht een buikvliesontsteking en opgezette lymfe. Naar huis met een spuit AB, pijnstiller en iets tegen de lucht in de buik. Ik gaf hem ook nog een nier ondersteuning en een natuurlijk antibioticum en een lymfe ondersteuning. Die nacht had Naru het zwaar, hij jankte en piepte. Hij sliep naast ons bed maar leek af en toe van de wereld te zijn en ook de bench maakte hem panisch. De dag erop leek hij iets blijer te zijn….. wat was dat…. Onder zijn staartaanzet zat een gat. Aha maar nu snapte ik het. De verdikking onder de staart was een abses die naar buiten open geknapt was.
Geen fraaie wond maar wel herkenbaar want Mika gooide op deze manier na een narcose of regulieren medicatie, altijd haar afvalstoffen eruit.
Hij kon ineens weer op zijn achterpootjes staan. Zondag had hij zijn eten laten staan maar nu bedelde hij erom. Duidelijk beter in zijn vel.
Mijn collega toch maar weer even laten checken want mijn eigen dieren meten in zo’n situatie met zoveel emoties en stress is nauwelijks te doen. Een ingekapselde streptococcen.
Heerlijk zulke naweeën van een virus. Dus daarmee aan de slag en nog wat extra middelen om het gat te dichten onder zijn staart.
De maandag terug naar de kliniek omdat ze wilde zien hoe het met Naru zou gaan. Ze schrok van het gat maar ik gaf aan dat ik me daar het minst zorgen over maakte. De pus die uit de wond kwam, waar was die te zien op de echo?? Over de buikvliesinfectie werd niets meer gezegd maar ik moest lymfe in de gaten houden en de wond. Ik kreeg nog wel AB en pijnstiller mee. Omdat een streptococcen resistent is tegen AB en de AB die ik mee gekregen had ook nog is dat middel was waar een andere fokker me voor gewaarschuwd had bij het virus twijfelde ik wat ik nu moest doen. Naru gaf aan dat hij twee dagen een halve dosis wilde en mijn middelen en daarna alleen mijn middelen en zo heb ik dat gedaan. Dus geen AB en hij herstelde super. Die zondag dacht ik dat ik hem kwijt zou zijn maar de dagen erop ging hij met sprongen vooruit en binnen 3 dagen waren Naru en Iluq weer compleet aan elkaar gewaagd. De wond behandelde we met groene leem wond pasta, een wonder middel voor zulke gevallen. Binnen no-time sloot de wond zich weer terwijl alle rotzooi er eerst was uitgekomen.
Zouden we dan nu eindelijk mogen genieten van twee heerlijke pups?
Ondertussen ergens in dit verhaal kreeg in contact met een fokker van de labrador bij ons uit de regio. Zij had een identiek verhaal alleen verloor zij al haar tien pups. We raakte aan de praat en er waren zoveel overlappingen dat het bijna eng was. Het bleek dat er nog zo’n verhaal in de regio was en wat we alle gemeen hadden was dat we alle dezelfde chipper hebben gehad en alles daarna pas is ontstaan.
Uiteraard gaan we dit uitzoeken, misschien is het toeval maar om andere fokkers deze ellende te besparen is het balngrijk dat we dit in ieder geval bespreekbaar maken.
Ik krijg via PB vragen van mensen hoe ik tot bepaalde diagnoses kom. Dat is lastig uit te leggen. Diegene die weten wat ik doe voor mijn werk als natuurgeneeskundige die zijn er al bekend mee. Misschien dat een kijkje op mijn site een klein beetje kan toelichten hoe wij werken.
https://www.naturalsolution.nl